Rozdzielnice niskiego napięcia (nN) to modułowe elementy sieci elektrycznej, zawierające urządzenia służące do łączenia, przerywania, odbierania i rozdzielania sygnału. Zwykle w ich skład wchodzą urządzenia: sterownicze (przekaźniki, styczniki), bezpieczeństwa (bezpieczniki, wyłączniki różnicowe, ograniczniki przepięć), pomiarowe (liczniki) i regulacyjne (regulatory, sterowniki, maszyny sterujące, np. procesory czy komputery). Rozdzielnice mają określone przepisami obudowy, chroniące osoby postronne przed dostępem do części niebezpiecznych i zabezpieczające urządzenie przed wnikaniem wody i obcych ciał stałych do środka). Mogą być wykonane z blachy lub z materiału izolacyjnego o dużej wytrzymałości udarowej, niepalnego i nietoksycznego. Rozmiary rozdzielnic zależne są od pełnionej funkcji, to jest od ilości obwodów i ich obciążenia, gabaryty te regulowane są przepisowo, ale ustawodawca podaje tylko kryteria minimalnego spełnienia. Rozdzielnice mają formy tablicowe (w niewielkich budynkach nieprzemysłowych, np. mieszkalnych – obsługują prąd znamionowy o natężeniu do 100A), skrzynkowe (stosowane w obiektach przemysłowych do rozdzielania prądów o wyższym natężeniu – do kilkuset A) i szafowe (przemysłowe – do kilku tys. amperów). Montuje się je we wnętrzach lub na zewnątrz, pod- lub natynkowo. W zależności od ich zastosowania wyróżniamy rozdzielnice budowlane, energetyczno-dystrybucyjne, przemysłowe i słupowe. Poszczególne rodzaje rozdzielnic mają odrębne podziały i własne specyfikacje.
Cechy dobrej mieszkaniowej rozdzielnicy nN
Dobrą mieszkaniową rozdzielnicę nN charakteryzuje prosta konstrukcja i przejrzystość połączeń, bezpieczeństwo obsługi (m.in. dlatego polskie przepisy wymagają stosowania wyłączników nadprądowych zamiast zwykłych bezpieczników), ponadto niezawodność, odporność na negatywny wpływ środowiska, łatwość montażu, obsługi i konserwacji, uniwersalność zastosowań i możliwość bezproblemowego rozbudowania czy modernizacji. Taka rozdzielnica powinna umożliwiać łatwy dostęp do modułów, powinna również posiadać przynajmniej jeden wyłącznik różnicoprądowy (na prąd 30 mA), który zabezpiecza całą instalację. Dobra praktyka wskazuje, że im mniej obwodów będzie chronił jeden wyłącznik, tym bezpieczniejsza będzie cała instalacja. Wszystkie elementy powinna mieć zainstalowane na tablicy izolowanej, aparaty tam umieszczone powinny mieć wyprowadzone zaciski na listwy zaciskowe, całość powinna być zamknięta w nieprzewodzącej, niepalnej, bezpiecznej i zamykanej obudowie. Powinna jednak przede wszystkim być skonstruowana i wykonana zgodnie
z obowiązującymi polskimi i europejskimi normami.
